ایستاده ام بر بام انتظار نگاهم می کنی و لبخندی که پیکرم را در خود ذوب می کند
نگاهت می کنم چقدر دلتنگ بوده ام...
صدای زنگها مرا به سوی تو می خواند آرامشی عمیق...
هراسانم از لحظه ای که دوباره مرا می نگری در آینه انگار سالها نخندیده ام!
دلگیرم و از نوازش تو خالی...
ای کاش شانه هایت دگر بار، تکیه گاه خستگیهایم شود فراتر از روزها و لحظه ها...
دوستت دارم و می دانم نفس تازه راه را تو بر من می بخشی،
با هر گام عاشق بودن را زمزمه می کنم و با لبخند تو باز ادامه می دهم